Never ending story- czyli piszemy wspólny fanfic

Rarity

Brawo! Rymy wyszły naprawdę nieźle Smile

Jeśli Ty i Varthy się zgadzacie, to mogę napisać jeden HIPER-GIGA-SUPER-DUPER-DŁUGI fragment, czym posuniemy akcję do przodu. Czuję, że mam dziś dużo pokładów weny w sobie.

Varthy

Rarity

Varthy, Varthy, Varthy... muszę się przyzwyczaić do faktu, że "dwuznaczność" to twoje drugie imię, hm? Smile

Varthy

Posuniemy akcję do przodu...

Nie, skądże przyszło Ci to do główki? Smile

Rune

Wybaczcie, że przerywam tą ciekawą rozmowę, ale chcę tylko rzec, iż nie tylko również wyrażam zgodę na ten twój "HIPER-GIGA-SUPER-DUPER-DŁUGI" fragment, Rarity, ale też sądze, że nawet lepiej nam zrobi to per przyśpieszenie akcji ^^ [hm, mam nadzieję, że to nie zabrzmiało jakbym jakąś łaskę robiła czy coś...?]

Rarity

Czy "Urozmaicę akcję i przedstawię następne dzieje głównej szóstki " będzie brzmiało lepiej? ;>

Rarity

Varthy

O czym mówisz skarbeńku?

Sprawdza czy dzieci z piwnicy nie pouciekały. Bierze taśmę i łom

Wybacz na chwilkę, mam coś do zrobienia na dole.

Rarity

O niczym istotnym, kochanie. Take your time, a ja w tym czasie zacznę pisać swą epopeję.

Rune

Rarity

Damy już swoje wiedzą, darling Wink

Rarity

Twilight skierowała swój wzrok na całkiem sporą miskę dymiącej, turkusowej cieczy. Niechętnie powąchała rzeczony wywar i ze zdziwieniem stwierdziła, że ma on zapach mięty i pomarańczy.
-Całkiem przyjemny zapach- powiedziała słabym głosem.
-Wypij moja droga, tę miksturę ,duszkiem!
W przeciągu 24 godzin odzyskasz zdrowie.
Mam tu coś wygodnego, co w powszechnej mowie nazwałabyś łóżkiem,
Jak tylko się prześpisz, to magia w Tobie powróci, i jednocześnie ulżysz sobie.
I nie patrz na mnie wzrokiem zbitego psa,
W niczym przyjaciółkom nie pomożesz, a teraz do łóżka, raz, dwa!

Smak napoju był jednak mniej wyszukany, niż jego zapach. Smakował jak gorzkie migdały i szpinak, za którym Twi nigdy specjalnie nie przepadała. Skierowała się powolnym krokiem do sypialni Zecory. Mały, przytulny i zaciemniony pokój w odcieniach brązu i gliny. Jak tylko się położyła, poczuła przyjemne ciepło rozgrzewające jej żołądek. Uczucie było tak przyjemne, że prędko zapadła w sen.

Fluttershy doszła już do siebie po dzisiejszym, straszliwym poranku. Czuła lekkie wirowanie w głowie, ale nic więcej jej nie dolegało. Zastanawiała się jak radzą sobie jej ukochane zwierzątka. Czy aby nie są głodne? A może się boją i jej potrzebują? Im więcej o tym myślała, tym większa ogarniała ją melancholia.

-Nie smuć się kucyku, wiem, nad czym dumasz teraz
Twój zwierzyniec da sobie radę, powiadam
To wielkie szczęście, że mają w Tobie przyjaciela
Ale każde z nich instynkt przetrwania posiada

Rainbow Dash spała w kącie, przywiązana do belek podtrzymujących całą konstrukcję. Zecora przetestowała na niej szereg substancji, które skutecznie złagodziły jej temperament. Zebra była zmartwiona tym, co działo się teraz w Equestrii i obawiała się, że epidemia " Wścieklicy sumienia", jak to sobie nazwała, rozpanoszy się także w innych krajach.

Tymczasem trzy przyjaciółki: Applejack, Rarity i Pinkie Pie przemierzały z duszą na ramieniu kolejny odcinek lasu. Wędrówka okazała się szczęśliwa, a żadna poczwara nie postanowiła popsuć im szyków.
Kiedy tylko przedarły się przez ostatni fragment gąszczu, ujrzały rozległą polanę, którą musiały przejść, zmierzając do Canterlot.
- Ta wędrówka zajmie nam naprawdę długo. – stwierdziła Rarity
-Im wcześniej zaczniemy, tym szybciej dotrzemy na miejsce.- powiedziała Applejack
- Nie przejmujcie się! Damy radę! Ale na widok tych błyszczących habrów czuję, jak cieknie mi ślinka- Pinkie pochyliła swoją głowę i skubnęła kilka płatków.- Jeny, dziewczyny! Jakie one są dobre!- powiedziała łapczywie przełykając cały bukiet tych kwiatów.
- Pinkie ma rację. Musimy coś zjeść. Nie jadłam niczego od wschodu słońca, i język ucieka mi do…
- Lepiej nad nim zapanuj! I to jeszcze przy damie...- fuknęła na nią Rarity. –Jak tylko się posilimy, to idziemy prosto do zamku.- powiedziała klacz i powolnym krokiem zbliżała się do dorodnych maków.
Kucyki szły już jakieś dobre dwie godziny. Przemierzyły całą łąkę, przeszły przez most, stąpały po górskich traktach i podążały żwirowymi ścieżkami. W pewnym momencie Rarity ostentacyjnie usiadła na środku kolejnej, nieskończenie długiej ścieżki.- Już nie mogę!- oznajmiła- Moje kopytka zaraz odpadną ze zmęczenia. To za wiele!
- Nie bądź mięczakiem, Rar! Zostało jeszcze drugie tyle. Musimy pokonać tę drogę jak najszybciej. A to dopiero początek trudności.
-Początek? TO. JEST. POCZĄTEK?! TO, moja droga, to już wystarczające wyzwanie dla tak subtelnej i delikatnej, dobrze urodzonej klaczy, jaką jest moi.- tu Rarity teatralnym gestem wskazała swoim kopytem własną klatkę piersiową.
-Nie marudź! Na wszystkie jabłka w sadzie, jesteś zbyt damulkowata i przez to nie dajesz sobie rady.
-Ja nie marudzę! Ja wygłaszam swoje niezadowolenie. Tooo jeeeest marudzeeeenieeee! Oooo, bolą mnie kopytkaaa! Eeee! Moja sieeeeerść się zakurzyłaaaaa i wymagam kąpieeeeliii! Grzywa to jeeedeeen wielki kłębek posklejanych włooosóóóóów!, a...
-Dobra, już dobra! Błagam, przestań, nie jestem tego w stanie dalej słuchać. Przejdziemy jeszcze jakieś trzy kilometry i dam ci spokój.- powiedziała Applejack, przewracając oczami.

- Proszę bardzo, postój, wedle życzenia Waszej Epetelencji.
- „Ekscelencji” kochanie. I dziękuję.- powiedział zadowolony jednorożec
- Rozbijamy obóz. Musimy tu przenocować. Słońce niedługo zajdzie. Ciekawa jestem, czy Celestia już wie, co się dzieje w tym grajdołku.
-Przenocować?- zapytały jednocześnie różowa i biała klaczka.
-A co, chcecie się tułać po nocy wśród pokręconych kucyków?- zapytała farmerka, rozniecając małe ognisko.
- O!O! Wiecie co mi to przypomina? Kiedyś widziałam taki film, w którym grupka nastoletnich kucyków musiała spędzić noc na odludziu, a tam grasowały zombie! Były takie straszne, że na początku zasłoniłam oczy. Wydawały takie BLEE!, a ja zrobiłam AAAAH! A potem się roześmiałam, no bo przecież zombie wcale nie są takie straszne!- powiedziała rozradowana Pinkie, jednak oczy Rarity zrobiły się wielkie jak talerze.
-Świetnie, po prostu świetnie.- rzekła i usiadła bliżej ogniska.

W nocy Pinkie zbudził dziwny odgłos, dochodzący zza pobliskiego wzgórza.
- AJ, Rarity! Obudźcie się! Coś tam jest i nie wydaje się miłe.- kucyk zawzięcie szarpał swoje towarzyszki.
- Gdyby tylko Twilight i Rainbow Dash tu były! I Fluttershy! Ona zna się na dzikich zwierzętach. A jeśli to jakiś straszny stwór z lasu? Albo co gorsza…- Rarity nakręcała się coraz bardziej.
-…Zombie? – zapytała AJ, delikatnie podpuszczając przerażoną przyjaciółkę
- Hmpf! Nie czas na głupie żarty. Lepiej coś zrób!- Rarity popchnęła ją w plecy w kierunku, z którego dochodziło dziwne burczenie.
-Dobra, idziemy! -Wszystkie trzy wzięły ze sobą solidne gałęzie, by w razie czego odgonić nieproszonego gościa. Zbliżały się coraz bardziej, a zagadkowy dźwięk nie ustawał. Czuły, jak serca podchodzą im do gardeł, a struny głosowe odmawiały posłuszeństwa. AJ szła na czele. Na czas tej „apokalipsy” ustanowiła siebie liderką. Była najlepiej przystosowana do radzenia sobie z trudnymi warunkami życiowymi. W końcu na farmie wcale nie było tak łatwo. Już miała się zamachnąć, gdy…
- Philomena! Jak ty się tu znalazłaś?!- zakrzyknęła Pinkie.
- Popatrzcie, ma dla nas wiadomość!- zauważyła Rarity, po czym delikatnie wyciągnęła zwinięty papirus.
- „ Droga Twilight Sparkle!”- przeczytała na głos nagłówek.
- Chyba nie powinnyśmy tego czytać, Rar! To nie jest list kierowany do nas.
- Szczegóły, szczegóły. Musimy się dowiedzieć, co jest grane. Twilight na pewno by nam wybaczyła to mało eleganckie zachowanie. Ek ehm! Czytam!

Droga Twilight Sparkle!

Doszły mnie słuchy, że źle się dzieje w moim ukochanym i jakże ważnym dla mnie królestwie. Razem z moją najdroższą siostrą Luną zauważyłyśmy niezmiernie „intrygujące” zachowanie wśród wyższych warstw społecznych. Zmartwiłam się także faktem, że służba przejawia te same objawy niezdrowego umysłu. W Twoim ostatnim liście wspomniałaś, że choroba dotknęła również Twoich najlepszych przyjaciółek. Uwierz mi, że przeszukałyśmy w poszukiwaniu cennych informacji każdą książkę, począwszy od „Historii epidemii starożytnej Equestrii”, na „ Rzadkich chorobach całego globu” kończąc. Mam nadzieję, że czujesz się już lepiej i wkrótce będziesz w stanie stanąć ze mną ramię w ramię w walce z nowym zagrożeniem.

Twoja mentorka i przyjaciółka,
księżniczka Celestia

-„Intrygujące”- dobrze powiedziane. Jest tak ciemno, że Philomena musiała zgubić drogę do Zecory i wylądowała tutaj.
- Twi musiała do niej niedawno napisać, skoro Księżniczka jest na bieżąco z sytuacją.
-Ptaszynko, pokaż nam drogę do Zamku. Gaście ognisko i wyruszamy w dalszą drogę!- oznajmiła Pinkie, przytulając do siebie feniksa.
Mając wsparcie ognistego ptaka i księżniczek, kucyki szły dalej z ogromną ulgą. Czekało je jednak kolejne niemiłe zadanie: by dotrzeć do Zamku, musiały przejść przez otaczające go miasteczko, co na pewno nie będzie łatwe.

Rarity

A teraz grzecznie poczekam na waszą twórczość, Towarzysze Smile

Varthy

Jeśli mnie pamięć nie myli, to teraz kolej Rune.

Rarity

Ciekawe, czy coś dzisiaj opublikuje, z uwagi na fakt, że dziś Sylwester i pewnie "zaniemognie". A Tobie jakie plany się szykują?